Afgelopen weekend speelde ik het Nationaal Kampioenschap Matchplay tot 21 jaar. Daar mag ik dit jaar, en volgend jaar nog aan mee doen (het jaar waarin je 21 wordt is het laatste jaar dat je mag meedoen). Het format is dat de beste 16 jeugdspelers van Nederland (op basis van handicap en de jaarranglijst) in het weekend spelen om dit kampioenschap. Matchplay, dat is man tegen man dus bij verliezen van een partij lig je uit het toernooi. 16 spelers wordt dus na de eerste ronde teruggebracht naar 8, en vervolgens naar 4, en 2 (finale)

In mijn eerste ronde op zaterdag speelde ik tegen een op papier zwakkere tegenstander, en dat bleek ook wel uit de uitslag, 8 up met nog 7 holes te gaan (en in matchplay betekent dat dat je kunt stoppen). In de tweede ronde (zaterdagmiddag) trof ik de op papier lastigste tegenstander, en na een spannende pot kon ik op hole 18 de partij naar me toe trekken en me daarmee plaatsen bij de laatste 4 spelers.

De zondagochtend begon goed. Weer een lastige tegenstander, weer een spannende pot en wederom op hole 18 beslist in mijn voordeel. Ik kon me gaan opmaken voor de finale op zondagmiddag. Het geeft spanning, maar ook vraagt het om wat voorbereiding om in 29 gr. C en na 3 ronden in anderhalve dag een finale te mogen spelen, maar je weet… ook de tegenstander heeft hiermee te kampen.

De partij was spannend, en we ontliepen elkaar niet veel. We speelden beiden heel goed golf, maar na hole 10 maakte ik een aantal birdies op rij, waar hij parren noteerde en op hole 15 z’n pet kon afzetten om me te feliciteren. Nederlands Kampioen. Ik was er een aantal keren dicht bij, en ben blij deze titel te kunnen bijschrijven. Maar lang feesten is er niet bij. Morgen vertrek ik al weer naar de Gelpenberg (Drente) waar komend weekend het Nederlands Kampioenschap Strokeplay wordt gespeeld. Het zou lekker zijn als de vorm van de laatste weken er ook komend weekend nog is, maar ik weet ook… het is golf en prestaties uit het verleden.